Koffiepauze

Onderweg treffen we eerst een kolonie zeehonden, die zijn vereeuwigd op video.

Na een klein uurtje rijden zien we een idyllisch plekje om koffie te drinken. 

 We hebben geluk en vinden een plaatsje op het terras, lekker in de zon en uit de wind. We hebben bijna onze koffie op, en ik hoor in het Nederlands: even kijken waar we kunnen zitten. Ik bied dit echtpaar onze plek aan. We kletsen nog even en dan blijkt het een collega van Zuidzorg… van het VTT-team. We kennen elkaars naam van de rapportages, maar komen elkaar nooit tegen. (Ik ben een nachtvlinder, zij een daguiltje). Hoe klein is dan toch weer de wereld!