Derawan

Derawan eiland.  Een mooie plek in de Celebes zee.  Het water oogt schoon, maar kijk je dichterbij en staat de wind verkeerd….. foute boel. Bij een wandeling door het dorp komen we bij de lagere school waar een klasje giebelende meisjes.  “Hello sir, how are you sir”. De geijkte vragen die over heel Indonesië gesteld worden.  Onze gids vraagt deze meisjes: “hebben jullie nog vragen, willen jullie iets weten” en dan komen er wel wat andere vragen. Ze zijn erg geïnteresseerd in hoeveel kinderen en kleinkinderen hebben we, hoe is de sneeuw, wat voor werk doen we… en ze proberen wat Engels te spreken.  De e meisjes zitten in klas 1 tot/met 3. Klas 4, 5 en 6 zitten in een ander gebouw.  Voor middelbaar onderwijs moeten de kinderen naar Berau, dan wordt er een kamer gezocht bij vrienden of familie. Ze komen dan alleen nog in schoolvakanties naar huis.  Er is geen leerplicht, dus heel wat tieners hangen doelloos rond, want geen geld voor school. Deze ambulance hoort bij een klein polikliniekje waar we binnen kunnen kijken, maar geen foto’s kunnen maken. Er is alleen een algemeen arts, die eigenlijk nooit op huisbezoek gaat. Er lopen een paar dames rond, maar geen idee wat hun functie is. Ze dragen geen uniform, maar zitten aan een bureau. Ik zie één patiënt, wachtend in de wachtkamer. Een kamer met ECG apparaat, een kamer met iets wat op een echo apparaat lijkt en nog een kamer met onduidelijke functie. Ook is er een mini apotheek… verder niet veel medische activiteiten, lijkt het. Het interieur van de ambulance bestaat uit een bed, en 2 zuurstofflessen. Voor ernstige zaken moet een patiënt naar Berau, aan wal dus. Ook hier: elke woning heeft loslopende kippen, maar soms zitten ze in een hok, dat ligt aan het ras. Deze kippen zijn kleiner, worden vetter en moeten beschermd worden tegen “roof”.Vergeleken met de Nederlandse plofkippen maken ze het natuurlijk goed, maar vergeleken met hun vrije zussen wat minder.