Naar Sibolga

Het is gelukt om een busreis te boeken, we vertrekken woensdagavond 5 december met een minibus. In eerste instantie is afgesproken dat we twee plaatsen zullen krijgen op de achterbank, dat blijkt niet waar. Twee mannen komen verhaal halen: op hun briefje staat 7-8... op dat van ons 2-3 en dat zijn de plaatsen voorin, naast de chauffeur. Hier zijn we niet blij mee, want: veel minder beenruimte, én hoofdruimte. Dat laatste moet vooral Carel bezuren met zijn langere bovenlijf. Aan het einde van de reis heeft hij flink wat schaafwondjes op z'n kalende hoofd. Ook heeft hij een flinke doorzit-plek op z'n stuit... hopen dat dit wat snel wil genezen. 

De reis zelf is, ondanks de mooie omgeving en de tocht langs het mooie Tobameer, een bezoeking... een dodemansrit! De chauffeur rijdt met onbekende snelheid (meter kapot) maar waarschijnlijk vaker 100 km dan 60 km / uur. Hij slalomt van links naar rechts en terug, soms net voor een tegemoetkomende auto. Wij staan doodsangsten uit, terwijl de rest van de passagiers rustig liggen te slapen. De totale rit duurt tien uur. Op het laatst valt er een boomstam vlak voor onze bus over de weg. Eerst staan er dan een paar chauffeurs te kijken, er wordt besloten om dan maar om te draaien... na 20 minuten komt er een telefoontje: de weg is weer vrij, dus wederom gedraaid en met veel moeite langs dit obstakel gereden. Zoals gezegd: om 7 uur zijn we op de plaats van bestemming: Sibolga.